In de verte zie ik een helder warm licht, ik ben in een tunnel van stilte waar ik met alle warmte in een liefdevolle omgeving rustig naar het licht zweef.
Het licht in de verte heeft een ongelofelijke schoonheid van kleuren welke wij op aarde niet kennen.
Het valt me op dat het licht op een andere plek is dan ik had gedacht of verwacht.
In die tunnel naar het licht zie ik duizenden of misschien wel miljoenen wezens in de vorm van hoofden.
Tussen al die vele duizenden wezens kan ik in één oogopslag al mijn dierbaren herkennen, afstand speelt geen rol. Ik ben er zeker van dat die daar aanwezig zijn om de overgang naar de dood gemakkelijker te maken.
Ik merk dat ik het al geaccepteerd heb en het is fijn weer thuis te komen.
Het is goed zo.
Nu is het toch zover dat de tunnel en het hemelse licht in zicht komen. De tunnel is gevuld met wezens in de vorm van hoofden en tussen al deze wezens zie je in een oogopslag al je dierbaren. Die zijn daar om de overgang tussen leven en dood gemakkelijker te maken. Het licht in de verte heeft een ongelofelijke schoonheid van kleuren welke wij op aarde niet kennen.
Eén van de daar aanwezigen geeft aan dat het mijn tijd nog niet is.
In een volledig duistere omgeving komt het licht van alle kanten.
Op mijn levensweg is een obstakel waar ik met geen mogelijkheid omheen kan.
Wanneer je het leven in een seconde aan je voorbij ziet flitsen.
Copyright Ed Gerritsen © 2014, 
Op alle afbeeldingen is het auteursrecht van toepassing.